Dawno nie pisałam o naszym pocztówkowym hobby, a tymczasem właśnie otrzymaliśmy setną kartkę. Oczywiście w ramach tej oficjalnej i rejestrowanej na stronie wymiany. Od czasu do czasu zdarza nam się również wysyłać i dostawać pocztówki w tzw. „direct swap”, tak więc w sumie mamy ich już dużo więcej niż sto. Niezmiennie jednak każda otrzymana kartka sprawia nam ogromną radość. Cieszy nas czytanie kilku nakreślonych zdań, wzbudza ciekawość i chęć dowiedzenia się więcej o miejscu, z którego została wysłana. Dlatego nasze postcrossingowe podróże zawsze są uzupełniane dodatkową porcją wiadomości z Internetu.
Tym razem postanowiłam zebrać kilka pocztówek, które przedstawiają zabytki z Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO. Jak czytamy na stronie http://www.unesco.pl miejsca wpisane na Listę wyróżnia „najwyższa powszechna wartość” uznana w rozumieniu Konwencji UNESCO w 1972 roku. Obecnie na Liście znajdują się 1073 obiekty w 167 państwach: 832 obiekty kultury, 206 przyrodniczych i 35 kulturowo-przyrodniczych.
Opactwo Maulbronn, dawna siedziba cystersów, uważane jest za jeden z najlepiej zachowanych zespołów klasztornych na północ od Alp. Klasztor położony jest w Badenii-Wirtembergii w Niemczech. Najstarszym jego elementem jest pochodząca z około 1220 roku kruchta o cechach gotyckich. Stanowi ona wyjątkowy przykład budownictwa okresu przejściowego pomiędzy stylem romańskim i gotyckim. Do najcenniejszych należy XIV wieczna kaplica ze źródełkiem. Według legendy miejsce na budowę klasztoru wskazał muł (niem. Maultier). Zwierzę grzebało w ziemi, aż spod jego kopyt wytrysnęła woda. Bracia uznali to za znak od Boga i tu wznieśli swoje opactwo. O legendzie do tej pory przypomina nazwa miejscowości Maulbronn, tłumaczona jako „źródło muła” lub „studnia muła”. Zespół klasztorny został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1993 roku.
Skansen wiatraków w Kinderdijk znajduje się w Holandii, niedaleko Rotterdamu. Można tu podziwiać aż 19 zabytkowych wiatraków. Jest to największy kompleks tego typu budowli i jedna z najbardziej znanych atrakcji turystycznych kraju. Wiatraki zostały zbudowane w pierwszej połowie XVIII wieku i miały służyć do osuszania okolicznych polderów. W szczytowym okresie na tych terenach znajdowało się ich ponad 150. Z czasem zastępowano je kolejno pompami parowymi, elektrycznymi i spalinowymi, a niepotrzebne już wiatraki wyburzano. Do dzisiaj pozostało ich dziewiętnaście, z których jeden udostępniono dla zwiedzających. Wiatraki w Kinderdijk zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa w 1997 roku.
Wieża Belem (Torre de Belem) to jedna z najważniejszych atrakcji turystycznych Lizbony. Została zbudowana na początku XVI wieku na zlecenie portugalskiego króla Manuela I, jako uzupełnienie systemu obronnego u ujścia rzeki Tag do Oceanu Atlantyckiego. Budowla reprezentuje tzw. styl manueliński charakteryzujący się połączeniem późnego gotyku z elementami dekoracyjnymi orientu i motywami morskimi. Zabytek składa się z dwóch części: czterokondygnacyjnej wieży oraz bastionu zbudowanego na planie sześciokąta. Wieża ma 12 metrów szerokości i 30 wysokości (niektóre źródła podają 35 m), a na jej szczycie znajduje się taras, z którego można podziwiać piękny widok. Bastion posiada siedemnaście otworów strzelniczych, w jego rogach stoją wieżyczki ozdobione mauretańskimi kopułami. Umieszczono tu również rzeźbę Madonny z Dzieciątkiem, a także podobizny św. Wincenta i św. Michała. Zabytek został wpisany na Listę UNESCO w 1983 roku.
Pocztówkę z Indii przysłał nam Mansoor
Pocztówka przedstawia wnętrze jednej z trzydziestu grot w Adźancie w Indiach. Jaskinie zostały wykute w bokach skalistego klifu nad doliną rzeki Waghory, przypuszczalnie pomiędzy II wiekiem p.n.e a VII wiekiem n.e. , kiedy Adźanta była ośrodkiem buddyzmu. Wnętrza jaskiń ozdabiają przepiękne freski przedstawiające m.in. sceny z buddyjskich legend oraz z życia samego Buddy, dworskie sceny rodzajowe, postacie tancerek i muzykantek. Oprócz malowideł w niektórych grotach zachowały się również rzeźby. Po VII wieku buddyzm zaczął podupadać w całych Indiach i groty zostały opuszczone. Ten niesamowity zabytek przez wiele wieków pozostawał w ukryciu porastającej zbocza roślinności. Dopiero w XIX wieku polujący w okolicy myśliwi odkryli wejście do jednej z jaskiń. Zespół grot w Adźancie został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa w roku 1983.
Przewodnikami w naszych podróżach oprócz korespondencyjnych znajomych z postcrossingu byli oczywiście niezawodny wujek Google i ciocia Wikipedia 😉
Spragnieni większej liczby informacji mogą sięgnąć do źródeł, z których i ja czerpałam:
http://navtur.pl/place/show/1820,klasztor-w-maulbronn
http://navtur.pl/place/show/1246,wiatraki-w-kinderdijk
Wieża Belem w Lizbonie – perła, którą trzeba zobaczyć! [Informacje praktyczne]
SM - Skomplikowana Miłość 